Het lijkt er warempel op alsof DVV dit seizoen niet rechtstreeks wil promoveren. Zondagmiddag maakte de ploeg het zichzelf na een bliksemstart tegen VIOD weer bijzonder moeilijk. Het resultaat: een teleurstellend gelijkspel tegen laagvlieger VIOD én een gigantische kater toen na afloop bleek dat DVC’26 in de blessuretijd had verloren. Daardoor verzuimden de Duivenaren voor de zoveelste keer hun directe concurrent voor promotie, die na de winterstop het spoor helemaal bijster is, tot op één punt te naderen.

Maar zoals de ploeg pakweg tachtig minuten tegen VIOD speelde, mag het ook helemaal geen aanspraak maken op promotie. Trainer Wil Beijer en zijn mannen slagen er maar niet in om de wisselvalligheid uit het Duivense spel te halen. De ene week wordt de tegenstander van de mat getikt, de andere week lukt er helemaal niets meer als het even tegenzit. Bovendien heeft de ploeg het geluk dit seizoen nog niet op de hand gehad. Daar waar kampioen Varsseveld maar liefst negen keer met een doepunt verschil heeft gewonnen, zegevierde DVV slechts één keer met een doelpunt verschil.

De enige regelmaat in de prestaties van DVV is dat twee goede wedstrijden altijd worden gevolgd door een draak van een wedstrijd die niet in winst kan worden omgezet. DVV heeft dit seizoen nog nooit drie wedstrijden achter elkaar gewonnen. Aangetekend dient te worden dat de spelers ook in de wedstrijden waarin het niet loopt aan inzet geen gebrek hebben. Iedereen loopt zich het vuur uit de sloffen, terwijl er dan juist met wat meer overleg en slimmigheid gevoetbald zou moeten worden.  Typerend was de woede-uitbarsting van routinier Roy Peters (34), die er halverwege de tweede helft luidruchtig van baalde dat zijn overijverige medespelers de in de rust gemaakte afspraken niet meer nakwamen.

Nu helpt het ook niet bepaald als bij DVV middenveldregisseur Michel Ensing niet meedoet. Zondagmiddag ontbrak de bus van Ensing Transport voor aanvang van de wedstrijd op de parkeerplaats en dan voelt menig supporter, die vol goede moed naar het sportpark fietst voor een lekker potje voetbal, direct nattigheid. Michel kampte de afgelopen week met de naweeën van een blessure, waardoor hij niet kon trainen. Met het oog op de nacompetitie werd hij gespaard. Een logische maatregel, totdat er niet gewonnen wordt want dan weet iedereen het ineens beter en worden vraagtekens bij zijn afwezigheid gezet.

Maar zeuren deed geen enkele DVV-supporter tijdens het eerste kwartier van de toen nog ongelijke strijd tegen VIOD.  De 1-0 voorsprong door een fraai en onhoudbaar afstandschot in de bovenhoek van Edwin Simon was slechts een magere afspiegeling van de krachtsverhoudingen op dat moment. VIOD kwam er niet aan te pas en mocht blij zijn dat het na dertien minuten slechts met 1-0 stond.

Maar net als enkele weken geleden thuis tegen FC Eibergen stokte het ritme bij DVV op onverklaarbare wijze. VIOD maakte in de 23ste minuut gelijk doordat de DVV-verdediging bij een corner niet oplette. Die tegentreffer werkte verlammend op het Duivense spel. Als dan ook nog eens de sporadische kansen worden gemist, zoals door Patrick van den Brink die in de 34ste minuut vrij voor de keeper van VIOD opdook, dan wordt het moeilijk zelfs tegen tegenstanders van het kaliber VIOD.

Dat neemt niet weg dat die ploeg na de rust voor elke bal hartstochtelijk knokte en achteraf verdiend met een punt het derdeklasseschap veiligstelde. Tien minuten voor tijd voorkwam de lat na een vrije trap zelfs een tweede Doetinchemse treffer en in blessuretijd kon Bram van de Ven met een uiterste krachtsinspanning een nederlaag voor zijn ploeg voorkomen.

Maar ook in de tweede helft kreeg DVV nog volop mogelijkheden om de winst veilig te stellen. Invaller Joost Baarslag, die de geblesseerde Patrick van den Brink in de rust verving, had zijn vizier niet op scherp staan toen hij vrijstaand vanaf zestien meter uit mocht halen. De beste kansen waren voor Daan van den Ven en Kelvin Lenselink, die vorige week nog een ware plaag voor de verdedigers van Concordia Wehl waren. Daan schoot vijf minuten voor tijd net naast en bij een prachtige aanval schoof Messi de bal net naast in plaats van in het doel. Dat was al in blessuretijd en opvallend is tevens dat DVV, de meest scorende ploeg van 3c, in de slotfase van een wedstrijd dit seizoen nog geen doelpunt heeft kunnen maken.

DVV kan nu de borst nat maken voor de laatste wedstrijd van het seizoen, uit tegen WVV’34 dat in de heenwedstrijd het fysieke geweld al niet schuwde. Zondag vecht WVV tegen degradatie, dus de Hengevelders gaan dan ongetwijfeld helemaal los. Door het puntverlies tegen VIOD heeft DVV zich in een lastige positie gemanoeuvreerd. Doordat SML weer eens won, is de derde plaats nog niet zeker en die biedt voor de nacompetitie de tegenstanders waar de voorkeur naar uit gaat (eerst Spero en bij winst daarna tegen Erica’76).

Maar ach wat maakt het ook uit. Als DVV zijn dag heeft dan kan het van iedereen winnen. En afgezien van de inmaakpartij door DVC’26 (6-1 nederlaag) heeft DVV tegen de betere teams in 3c altijd goed gespeeld. Terwijl het juist de punten dit seizoen heeft laten liggen tegen de mindere goden zoals Eibergen, Neede, VIOD, DCS en Ruurlo.

Opstelling: Bram van de Ven, Joey Joosen (75. Dylan Voorend), Roy Peters,  Jan Willem Boschker, Arjan van Brakel, Stefan Vleeming, Dennis Aerts (85. Joeye de Haan), Daan van de Ven, Patrick van den Brink (46. Joost Baarslag) en Kelvin Lenselink.

Overige wisselspeler: Thomas Haans.

Man of the match: Roy Peters.

Player of the year: punten bestuur Stichting Vrienden: Roy Peters 3, Stefan Vleeming 2 en Joey Joosen 1. Punten trainer Wil Beijer: Stefan Vleeming 3, Roy Peters 2, Joost Baarslag 1.

DVV - VIOD (1-1) 1-1

1-0 Edwin Simon (Dennis Aerts)